Brandende pijn. Nog Groggy. Moet. Omdraaien. Een zwaar ooglid gaat trillend open. Het licht in de kamer vertelt me dat het nog veel te vroeg is om op te staan. Godzijdank. Schouder, laat mij met rust. Mijn hand voelt fris op die zere arm. Het lijkt alsof ik mezelf aai. Troost. Ik frunnik een beetje aan de cirkelvormige pleister. Glijbaan naar de slaap.
‘Je hebt uhm, iets hangen,’ zegt mijn huisgenoot als ik uren later de huiskamer binnenwandel. Hij wijst naar zijn eigen voorhoofd. Ik voel aan dat van mij.
‘Tiens,’ zeg ik en bekijk de pleister voor het eerst.
De nachtwijzer 